Geen week gaat voorbij of ik word wel geconfronteerd met ernstige problemen in de relatie ouders - kinderen. Hoe kun je ze opnieuw samen op het juiste spoor zetten, in plaats van op een ramkoers ? Tijdens een poging tot minnelijke schikking, of zelfs in het kader van een procedure poog ik dan een aanzet tot verzoening te zoeken. Op medewerking van maatschappelijk werkers van het Justitiehuis kan een vrederechter niet rekenen: verbod van de Minister van Justitie, nog herhaald eind 1997, en art. 2 §2 KB 13 06 1999.  Dan dacht ik te kunnen “uitwijken” naar de ambulante werking en het Vluchthuis van het CAW (zie hier de blog van 5 oktober).

Moeilijk, want In West-Vlaanderen zijn maar 4 officiële bezoekruimten (Brugge, Kortrijk, Ieper, Veurne) die als doel hebben het contact van ouders met hun kinderen onder professionele begeleiding te herstellen wanneer die  onderbroken is, moeilijk of conflictueus loopt.

In het gerechtelijk arrondissement Kortrijk (méér zaken dan Ieper en Veurne samen ?) kan enkel verwezen worden naar de (enige) bezoekruimte in Kortrijk zelf en dit enkel voor justitiële verwijzing. Jammer, want in 2009 betrof ruim 40% van de dossiers in Kortrijk de regio Midden West-Vlaanderen, meer bepaald Roeselare-Izegem.

De psychologische drempel om zich te verplaatsen naar een bezoekruimte buiten de eigen regio is niet te onderschatten hoog: het lijkt wel een beetje een “straf” of “boete” op zich.

Ook de kostprijs van de verplaatsing werkt ontmoedigend voor de veelal financieel kwetsbare cliënten: zelfs een treinbiljet kan er vaak in hun budgetbegeleiding nauwelijks bij: familiale problemen gaan vaak samen met financiële, medische, psycho - sociale...

Vaak beloopt de wachttijd een tweetal maanden, wat op zich een drempel vormt en ontgoochelend werkt voor ouders en kinderen.

De combinatie van al die factoren werkt dus zeer demotiverend en maakt ook de kinderen opnieuw tot slachtoffer, want het steeds langzaam herstel van de relatie, loopt extra vertraging op.

De bezoekruimte zou een laagdrempelig initiatief moeten zijn, waar elke burger, ongeacht zijn woonplaats, vlot toegang moet toe kunnen krijgen. Zie de 7 B ’s die hierop van toepassing zouden moeten zijn : bereikbaar, beschikbaar, betaalbaar, bruikbaar, begrijpbaar, bekend en betrouwbaar, een beetje zoals een vredegerecht zelf ?

Mocht ook Roeselare over de infrastructuur, personele en werkingsmiddelen kunnen beschikken van een extra bezoekruimte, dan konden we in lokale situaties sneller én efficiënter werk maken van het herstellen van een constructieve relatie (groot)ouders – kinderen. ‘Restorative Justice’ heet dat, Justitie met een zorg - factor.

Als test: “google” eens het woord ‘gezinsdrama’: 2710 “resultaten” voor België alleen. Voorkomen is beter dan genezen, want wat is de prijs van dié drama’s ?

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

10 10 2010 ‘Sécurité et enfants’ (Blog Le Monde, Juge des enfants J-P Rosenczveig)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“Liefde en vrije wil zijn tegelijk zeer rijke en zeer kwetsbare waarden. Zij zijn de grondslag van een van een rijkere, meer verinnerlijkte relatiebeleving, maar er ook meer de oorzaak van dat relaties meer op de proef worden gesteld, omdat de verwachtingen en verlangens zo hoog zijn.(...) Ook dit ouderschap is dus kwetsbaarder geworden”

Koen Raes, ‘Het moeilijke ont/moeten’, VUBPress 1997

Uitnodiging studiedag Armoedebestrijding 14 10 2010