Ik ben heel zuinig op vergaderingen, maar het bezoek met m’n griffiers aan het CAW van Midden - West Vlaanderen was een prioriteit. Te vaak hebben we gesprekspartners aan de lijn, waarvan we noch gezicht, noch precieze doelstelling kunnen visualiseren.  Een persoonlijke ontmoeting kan veel opklaren. We moeten dit vaker doen.

Als jurist realiseer je je dan hoe ‘technisch’ en eng je benadering toch maar is: je aanbod tot één spectrum beperkt. Hoe bouw je vanuit een vredegerecht een “netwerk’” uit met de meest gepaste andere gesprekspartners naar wie je kunt verwijzen ?

Dat vergt véél overleg, véél meer dan we tijd voor vrij kunnen maken in de jacht van alledag naar de volgende zitting, de volgende bui van vonnissen in een regen van wetsartikelen. Het gevoelen in de tredmolen van een fabriekje te zitten, in plaats van wat reflexie te kunnen inbouwen, en .. uitdragen.

Hoog nodig nochtans: er is een relatie tussen de problemen van onze “klanten” in de lijn van hun bakstenen, hun longen, hun hart: hoe (on-)gelukkig ze zijn, hoe (on-)gezond, waar ze wonen of (niet) werken.

Justitie moet dringend “ontschotten”, en méér kunnen aanbieden dan een keurig uitgetikte tekst, hoeveel moeite die voor mij en mijn griffier die ook kostte. Minstens moeten we gestructureerd kunnen verwijzen naar de meest passende, laagdrempelige service: familiale bemiddeling, psycho-sociale begeleiding, jeugdadvies, crisisopvang, dat alles in een zo vroeg mogelijk stadium, met een preventief effect.

Mooi allemaal, maar in de zachte zorgsector kan men ondertussen wel goed overweg met harde cijfers:  aan hùn werklastmeting kunnen we een punt zuigen. Zoveel diensten meer, betekent zoveel man/vrouw - uren meer. Logisch, behalve in justitie ?

Opvang in justitie moet méér zijn dan een wegwijzer naar zaal nummer zoveel. Met onze traditie van minnelijke schikkingen hebben we daar een kans op voorsprong, en dus op preventie.

Mijn “huis van steen en wolken” moet de dakramen zo hoog mogelijk open zetten:  met uitzicht op wat er wél nog mogelijk is in plaats van op wat je uitsluit.

De “verbiedende trap van justitie” zou dan plaats kunnen ruimen voor ruimte, verbreding, en kansen. Justitie kan ook om-armen.

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

05 10 2010 “Kwart van mensen met handicap is arm” (De Morgen)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“Juristen krijgen het conflictmodel met de universitaire paplepel ingegeven”

(Freddy Evers, ondertussen ere-vrederechter in T. Vred. 09/2007, p. 367 in zijn bijdrage ‘Verzoenen: kostenbesparend conflicten beëindigen”

Uitnodiging studiedag Armoedebestrijding 14 10 2010