Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel ... of Gent. Het debat over de onderzoeksrechter is (opnieuw) ontvlamd. Een beetje net als de smeulende Eenheidsrechtbank, steeds uit de eigen as verrijzend.

Ieder debat moet mogelijk zijn, en iedere discussie kan ideeën en correcties aanbrengen bij een soms zieltogende justitie: te traag, dus te laat, dus... afwezig, zelfs uit de core business van haar maatschappelijke opdracht, die hoort bij het essentiële van wat een samenleving aan haar burgers hoort te garanderen.

“Garanderen”, dat is waarmaken: dichter bij een resultaat - verbintenis dan een abonnement van falende inspanning - engagementen met wisselende en wapperende prioriteiten, net als een onderbemande brandweer in functie van het éne brandje dat op You Tube dreigt te raken, in plaats van de uitslaande brand waar niemand zelfs maar meer van opkijkt.

Bizar hoe nauwelijks het Franse experiment aan bod komt. Rachida D. maakte er een speerpunt van haar hervorming van. Rechters hebben er tegen gestaakt, advocaten er bijna letterlijk tegen gevochten. Frankrijk werd dan nét ook toen nog eens goed de les gespeld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Tiens, zijn we dan niet wéér eens “en décalage horaire”: net willen hervormen waar onze buren ondertussen al wijselijk van afzagen ?

Ok, de Franse, zo goed als arbitrair toegepaste “garde à vue” komt bij ons niet voor, en er zijn niet echt plannen om in die richting af te drijven, maar zonder plan kom je er soms ook.

Zij we er in deze tijden van Security - met de Hoofdletter - alom in staat toe neutraal, en no-nonsense, zonder snelle slogans de alom geprezen nieuwe “Effciency” op een humane, en respectvolle manier (tegenover het vermoeden van onschuld) te laten invullen in een modern justitiëel kader ?

Fortis gaf ook hier een waarschuwingssignaal: toch minstens dàt ? Wikileaks lijkt wel een nieuwe tsunami van preventieve of hyper - actieve   “war on terror” offensieven uit te lokken in functie van allerlei nationale belangen, de paniek van 9/11 met haar militaire rechtbanken achterna. Sherrif - Justitie: shoot first, ask later ?

Werken voor een performante justitie, dit is een heel groot werkterrein, all hands on deck. Waakzaam blijven voor de essentiële waarborgen voor de burger - u en ik - dat is de gele arbeidershelm die we ondertussen op het hoofd moeten houden, voor iedereen. Misschien beter dat het werk iéts trager opschiet, dan dat de kolos op je neerkomt. Of verzeil ik dan in het arbeidsrecht ?

Om bijna nostalisch te eindigen in de “onderzoeksrechter van vroeger” en de “justitie van toen”, bezoek eens ‘My favourite Court’ hier. Je zult genieten, en dat mag ook eens !

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

10 12 2010 ‘Raak niet aan de onderzoeksrechter’ (K. Van Cauwenberghe in De Morgen, De Gedachte)

10 12 2010 La Cour de Cassation se penche sur le statut du Parquet (Le Monde)

09 12 2010 ‘Gentse Procureur - Generaal wil wijziging strafprocedure’ (De Morgen)

23 11 2010 La CEDH rappelle que le parquet n’est pas une autorité judiciaire indépendante (Le Monde)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“Leest u maar gerust verder, mijnheer de rechter van instructie, voor dit schuldboek ben ik werkelijk niet bang, al is het voor mij ook ontoegankelijk, want ik kan het slechts met twee vingertoppen aanraken, en niet in mijn handen nemen”

Kafka, Het Proces

Photo of the day:

Poelaertplein, Brussels, un chantier éternel, quel beau symbole de la Justice  ;-)

Diaporama of the day:

My favourite Court: exclusive visit of Huyse de Caese, once the offices of the Juges d’Instruction in Bruges

Poem of the day:

“Ook voor de mens ben ik rechtvaardig

bij monde van dit billijk vonnis.

Uit man en vrouw ontpopt zich een hybride

tot ideale drager der microben.

Stilaan verwijdert zich de zuurstof uit zijn longen.
Zijn ogen groeien vlezig dicht, zijn stem

staat loodrecht in zijn keel als etter.
De reeuwse stilte wordt zijn luidste schreeuw.

Ikzelf ontmantel de taal van de oudheid

en tot de allerlaatste letter, ik zwoeg

aan de afbraak van het logisch alfabet.
Nooit was mijn pleidooi zo uitmuntend.”

Paul Snoek, Gedichten ‘Exegi Monumentum’