Vandaag was het wéér ‘prijs’: iemand biedt zich aan op de zitting, met ook een volmacht. Dan moet ik weer Justitie vertegenwoordigen in de stekelige stijl van: “Zeg het met een cactus”.  Mijn obligate vraag dus: “bent u gehuwd ?” ... Nee ? “Dan kan het volgens de wet niet”. In mijn eigengereide “brede” interpretatie, vervolgens de vraag voor een “tweede zit” of herkansing:  “heeft u een verklaring van wettelijke samenwoonst afgelegd ?”.

En zo begint het voorspelbaar misverstand, met de repliek “maar meneer de vrederechter, we wonen al jààààren samen, en mijn vrouw/man heeft nog maar pas nieuw werk, en onze kinderen...”

Tja, “wettelijk samenwonen”, dus “maar” op hetzelfde adres gedomicilieerd zijn, “slechts” samen kinderen hebben (is there something more beautiful to share ?),  je zal hem/haar het verschil maar uitleggen als “nabijheidsrechter”.

Je krijgt het frustrerende gevoel je plots zo ver af te moeten zetten, je zetel minstens een virtuele meter achteruit. Die man/vrouw voor je krijgt de indruk: “die rechter moet me niet, ik hoor hier niet thuis, hij zal toch niet luisteren”.... Hou die perceptie van een weigerende, wereldvreemde justitie maar eens tegen, een bijna dagelijkse schande voor de rechtstaat. Ik schaam me plaatsvervangend voor de wereldvreemdheid van “mijn” Wetboek.

In een rechtbank van eerste aanleg, laat staan hof van beroep bestaat dat probleem niet, want dergelijke volmachten zijn er per definitie uitgesloten (art. 728 §2 Ger.W.). Geen zorg.

Onbegrip dus. Die man/vrouw neemt een dag onbetaald verlof om zich op het vredegerecht te verdedigen terwijl z’n partner werken gaat. Nee... dura lex, sed lex, ze moesten allebei verlof nemen, reken de kostprijs maar uit: met de tarieven van een rechtsplegingsvergoeding (enkel voor een advocaat bestemd) raak je er soms niet.

Een klein karweitje in wetgevend werk, echt zonder bulldozers, kan dit eindelijk eenvoudig oplossen voor wettelijk en misschien ook feitelijk samenwonenden (zie het wetsvoorstel Versnick van 10.01.2008 Doc Kamer 52 0666/01).

De wereldvreemdheid van justitie is  niet altijd de gerechtelijke, maar vaak ook de wetgevende achterstand.  De vrederechter zal het ondertussen maar uitleggen aan de .... rechtzoekende !

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

30 09 2010 Prop8 Judge, Conservative with a libertarian bend, to step down (WSJ Law Blog)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“De vrederechter is door de juridische institutie aangewezen om de directe band tussen recht en levensfeit te smeden. Zijn juridisch argumenteren heeft pas zin als die band onbeschadigd blijft. Waar zou recht anders op slaan ?”

Jan M. Broekman, ‘De vrede van de rechter’ in ‘Vrederechter, Openbare dienst, essay over de rechter’ (Die Keure 1989)

Uitnodiging studiedag Armoedebestrijding 14 10 2010