Vandaag ben ik exact 24 jaar vrederechter. Niet dag op dag na het K.B. dat me benoemde, maar de wat bizarre eedaflegging die ik beleefde (zie mijn blog van 12 02 2011 ‘Ick sweere”).  Ik bedacht me een blog over mijn ‘rechterlijk optimisme’: we gaan immers - in strijd met veel persberichten - beschaafder dan ooit met elkaar om, al leven we bijna live de kleinste tot de grootste drama’s mee, en precies dàt vertekent toch een beetje de geschiedenis.

Tot ik het initiatief van de Gezinsbond las (zie de link bij  de pers hierna). De familierechtbank zal alles “duidelijker en eenvoudiger” maken. Nee, sorry, dat zal vooral een “ver - van - uw - bed -) show worden (zie mijn blog van 23 02 2011Spoor 1 naar Kortrijk). De Justitiefabriek is niét de alleszaligmakende oplossing.

Rechters moeten van de Minister van Justitie een “omzendbrief” krijgen. Hallo, nog nooit van de ‘scheiding der machten’ gehoord ? Wàt als de volgende Minister van Justitie een Hongaars model blijkt te zijn ? “Omzendbrieven” stuurt een Minister van Justitie aan het Parket, en niét de rechtbanken “klein” verschil in onafhankelijkheid als u het me vraagt.

Rechters moeten scheidenden natùùrlijk “op de mogelijkheid van bemiddeling wijzen”, maar dan moeten we hen liefst ook het prijskaartje van die bemiddelaars meegeven, als dat al ergens transparant aangekondigd wordt ? Niét terugbetaald door de mutualiteit aan soms het tarief van een dokter-specialist, en toch het gat in de juridische markt. Enkel bij de vrederechter becijfert zich bemiddeling op € 0,00, maar precies het mega-project van de familierechtbank (het Trojaanse paard van de Eenheidsrechtbank) schaft die in de realiteit af.

En als advocaten met de specialisatie “bemiddelaar in familiezaken” op de hoofding van hun brieven 20 bladzijden ‘besluiten’ schrijven over betwist onderhoudsgeld, vraag ik me toch af waar ze mee bezig zijn, tenzij met oorlogvoering.

Vanzelfsprekend mogen rechters “akkoorden waar ouders zelf mee aan komen zetten, niet zomaar van tafel vegen”. Tja, maar mag of moét ik een bange moeder niet laten opmerken dat ze vrij duidelijk onder druk staat, en dat ze niet rond zal komen met wat haar bazige man haar opdringt ? Dat zij én haar kinderen, de rekening zullen betalen ? Dat ik hier niet aan de andere kant van de tafel zit om het recht van de sterkste te bezegelen ? Is de vraag aan de magistratuur niet omgekeerd: maken we het “Ons” soms niet te makkelijk ? Engageren we ons niet te wéinig in een echte ‘zorgfunctie’ ?

De Gezinsbond pleit uiteraard opnieuw voor een “objectieve” berekening van het onderhoudsgeld: hun berekening, tegenover de andere formules, de nieuwe juridische goudmijn van computerprogramma’s, publicaties, publiciteit, CD-Roms en dure opleidingen die daar bij horen. De illusie dat je straks op 1 september van ieder schooljaar het nieuwe onderhoudsgeld voor je kinderen kunt downloaden via een soort Tax on Web...  De vergelijking gaat op, want veel vaders kijken tegen onderhoudsgeld aan met een enthousiasme als ging het om belastingen. 

Keep dreaming blijkbaar, net zoals over het “totaalplan over de kinderen”. Pas eergisteren op een avond voor Workwatchers over ‘Welke keuzes maak jij in je leven’ waarschuwde ik voor de begoocheling: ken jij ouders die sàmen blijven (want die bestaan ook..) en een “totaalplan” hebben, die nooit een meningsverschil over kinderen, pedagogie, en centen hebben ???

We weten ondertussen toch hoe realistisch de “vijfjarenplannen” van het Kremlin destijds waren. Moeten we die nu op gezinsmaat heruitvinden ?

Gescheiden ouders moeten het dus vooraf, met dit totaalplan over àlles eens raken en blijven: “the roadmap to peace” voor belligerente ouders (zie daarover Vred. Roeselare, 26 06 2003, Rechtskundig Weekblad 2003/04, 1429, of klik voor rechtspraak hier).

Die methode bestaat al sinds de EOT, maar wees nu eens redelijk. Get back to earth. Het is een Wet van Meden & Perzen dat tussen gescheiden ouders méér conflicten zullen blijven bestaan, dan tussen zij die samen blijven. Al was het maar omdat scheiden, verblijfskosten vaak doet verdubbelen, om nog te zwijgen van extra kinderopvang, de tweede computer, de auto... Als ik op veel pleidooien voor vaders afga, kosten hun kinderen plots minder dan ik dacht. Verdienen vrouwen méér dan ik vermoedde. Bestaat er minder zwartwerk dan waar ik over hoor.

Over fiscale verliescijfers hanteer ik dan een stereotype formule in mijn vonnissen: “ofwel is dit een commercieel fiasco, ofwel een fiscaal succes. Vermits u er al jaren in volhardt, vermoed ik dit laatste...”. Ouders moeten niet alleen bijdragen tot hun inkomsten, maar ook tot hun ‘mogelijkheden’ (Vred. Roeselare, 02 09 2010, Rechtskundig Weekblad 2010/1220).

Daarenboven is de inkt van de wet van 13 03 2010 “tot bevordering van een objectieve berekening van de door de ouders te betalen onderhoudsgelden voor hun kinderen” (pas in werking sinds 14 03 2010 - voor een samenvatting ervan in Legal World, klik hier) nog maar nauwelijks droog. Ik heb thuis zelfs nog geen nieuw wetboek waar die in staat ! Dat hoeft ook niet, want blinde rekenformules werden met die kersverse wet terecht verworpen, en feitelijk gebruikte ik die evidente parameters al jaren lang (zie de website van m’n vredegerecht daarover hier).

Maar ik wil niet eindigen met de sfeer van dit achtergelaten, koude nest op de foto. Zovele ouders bieden zich in mijn vredegerecht immers aan om een akkoord te laten acteren door een minnelijke schikking (voor toelichting daarover, klik hier) met de uitvoerbare waarde van een vonnis, hetzij om het aan te kaarten. Zo vaak raken we er wél uit (zie mijn blog van 22 04 2011‘Omgaan met omgangsrecht’). En zo nodig wordt het inderdaad een procedure die we proberen zo sereen mogelijk te laten verlopen (voor toelichting over de procedure inzake onderhoudsgeld, klik hier).

Deze week, na de zelfmoord van een 12-jarige - hoe pijnlijker kan het nog worden -  is het moeilijk om te nuanceren dat de wereld vroeger eigenlijk veel wreder, veel onverschilliger, veel onrechtvaardiger was. Véél vaker lossen we het menselijk, redelijk en billijk op, maar toegegeven: àls het ontploft, is de schade steeds groter.

Na 24 jaar ben ik eigenlijk toch een voorzichtig optimistische vrederechter: “vechtscheiding” is nu bijna een scheldwoord, 24 jaar geleden was dat de norm...

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ???

29 04 2011 “Scheiden kan tot 10.000 € kosten” (De Gezinsbond in Het Nieuwsblad)

29 04 2011 “Het kind als pion in een agressief spel” (De Morgen, De Gedachte)

29 04 2011 “Wim De Troy neemt Vangheluwe-tapes in beslag” (De Morgen)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“Care is probably the most deeply fundamental value. There can be care without justice. There has historically been little justice in the family, but care and life have gone without it. There can be justice without care, however, without care, no child would survive and there would be no persons to respect.”

Virginia Held, ‘The Ethics of Care, Personal, Political, and Global’ (Oxford University Press 2006)

Photo of the day:

Deserted egg in a swan nest on the ramparts ‘Quiet End’ of Bruges

Poem of the day:

“Een vader heeft ooit zijn portret verstopt

In de buik van een vrouw. O was jij dat ? Welnee.

Dus ga naar je dokter, je specialist,

En, vraag hem een tweede gezichtstransplantatie”

Leonard Nolens, uit ‘Mutaties’ in ‘Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen’ (Querido 2011)

You Tube of the day:

check later

Jogging around Bruges:

Automn

Winter

Spring

Visits of Courtrooms:

Bruges, Huyse Die Caese (ancient courthouse of the Juges d’Instruction)

Lyon, Security in old & new courts

My favourite bridges of 2010: bridges as the symbol of Justice

Vind met uw cursor de links in de teksten. Trouvez avec votre curseur les liens dans les textes. Find with your curser the web links in the texts.