Straks dingt Vlaanderen mee voor een nieuw WK: het Wereldkampioenschap boetes uitschrijven. GAS- en andere boetes, het werd immers een nieuwe sport: zelfs een verslaving, want een neurotische boetedrang.  Strafrecht en GAS-recht (voor zover de term ‘recht’ hier op zijn plaats is) worden krampachtig ingezet in lokale, morele kruistochten, wars van enige wetenschappelijke, criminologische onderbouwing.

Een amalgaambenadering van overlast en criminaliteit moet op basis van buikgevoelen de illusie koesteren van een stoere politie die voor veiligheid zorgt. In allerlei domeinen wordt plots her en der een al te makkelijke nultolerantie toegepast volgens de engste sleutelgatfilosofie van het kleine lettertje: dura lex, sed lex klinkt het dan, alsof de letter van de wet juridische en sociale rechtvaardigheid garandeert.

Niet alleen de burger, maar ook de politiediensten op het terrein worden daar het slachtoffer van, zoals eerder in Frankrijk onder Sarkozy. Het beeld van ‘de politie, uw vriend’, deemstert in steden zoals Antwerpen steeds verder weg door een enggeestige, agressieve en antagonistische benadering die vooral tegenover jongeren contraproductief werkt.

Een paar voorbeelden van de afgelopen dagen op een rijtje. Op het laatste voorbeeld na, allemaal Rode Duivels-gekte. Bij de politie dan wel.

ANTWERPEN

Vandaag vindt u in de Gazet van Antwerpen o.a. m’n commentaar op de toeterboetes die daar uitgeschreven werden voor het overwinningsgetoeter (link naar samenvatting hier).

Van ‘vrijheid, blijheid’ blijft niet veel over. Na de vrijheid wordt ook de blijheid aangepakt. De Antwerpse politie blijkt overigens alleen te staan in haar repressieve aanpak, waaraan een politiek kleurtje niet vreemd lijkt te zijn. Waarom overigens niet eerder alcoholcontroles ? Andere politiezones overwogen volgens het verslag in de Gazet van Antwerpen zelfs gewoon mee te toeteren onder het motto: ”laat de mensen zich toch amuseren”. Het overladen van het parket met toeterboetes voor de Rode Duivels is “gewoon misbruik van overheidsgeld” liet uw #justitiewatcher dan ook optekenen.

Maar ook elders tiert het WK-pretbederf welig onder de mom van “veiligheid”.

OOSTENDE: THE DEVIL WEARS PRADA

Een Oostendse taxichauffeur kreeg een GAS-boete omdat hij rondreed met een shirt en petje van de Rode Duivels. Op de dinsdagavond van onze eerste WK-match nog wel.  In tegenstelling tot een andere gecontroleerde collega, bleek de taxiduivel in kwestie wél over een geldig rijbewijs te beschikken.

Als de Oostendse politie dus niet alleen de dresscode controleerde, stelt zich wel de vraag naar de actualiteit van het reglement en de arbitraire toepassing ervan. In een interview met De Standaard (link hier) gaf politiecommissaris Caestecker zijn eigen personeel de raad “de geest van de wet te volgen en niet de letter: knijp een oogje dicht”. Volgens de commissaris had de GAS-boete “weinig te maken” met de Rode Duivel outfit, maar eerder diens “jeans die vuil was en die net niet stonk”.

Dezelfde snuffelbrigade van de Oostende politie trakteerde echter ook een vrouwelijke taxichauffeur op een GAS-boete voor haar kraaknette, dure jeans. Een andere vruchteloze Rode Duivels – tip dus: The Devil Wears Prada.

De commissaris baseerde zich daarenboven ten onrechte op “de dresscode zoals de Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten voorschrijft (...) Oostende leeft gewoon na wat in die wet staat”.

Niets van aan. De VVSG publiceert enkel informatief een “voorbeeldreglement”, waarmee gemeenten kunnen sleutelen. Dat VVSG-model maakt zelfs een verschil tussen winterse en zomerse dresscode, en verbiedt inderdaad jeans en shorts, maar bijvoorbeeld niet een pet: dat verbod is een Oostendse uitvinding.

In de Koningin der Badsteden is overigens vaagheid troef want de dresscode verbiedt wel “jeans, sportschoenen en hoofddeksels”, maar verplicht voor het overige “verzorgde en deftige kledij”. Maak dat qua nauwkeurigheid maar eens hard in de legaliteitsdiscussie van strafrechtelijke normen voor het Grondwettelijk Hof.

VERGELIJK ANTWERPEN, OOSTENDE, LIER EN BRUGGE

Antwerpen voerde slechts eind 2012 een dresscode in via een aanpassing van de Politiecodex. Het uitgangspunt is daar nu “verzorgde kledij” en jawel, daarenboven “verzorgd uiterlijk”. Dat wordt nog boeiend. De Codex verbiedt dan weer geen jeans maar wel “sportkledij” evenals petten, behalve die met het kenteken van het taxibedrijf – maar dus geen petten van de Rode Duivels, Beerschot of den Antwerp. Dat laatste zou pas durven zijn ;-)

Het wettelijk kader van het Vlaams Gewest bepaalt over dresscode voor taxibestuurders niets, maar verplicht bv. als minimumregels wel het zichtbaar uithangen van de tarieven in elk voertuig (art. 35 van het Decreet van 20 april 2001) of het rookverbod (art. 37 Besluit 18 juli 2003).

Art. 26 §1 van het Decreet bevestigt – ten overvloede - de gemeentelijke autonomie inzake het vastleggen van “de voorwaarden voor het exploiteren van een taxidienst”.

Zo voorziet Lier (maar niet Oostende) 550.000 als maximum kilometeraantal voor een taxivoertuig – en dat heeft iets meer met verkeersveiligheid te zien dan jeans.

Soms zetten boetes iets in gang: zo werd in Brugge het reglement dat voor koetsiers een bolhoed of strohoed verplichtte, versoepeld nadat daar respectloze koetsiers zonder hoofddeksel op de bon geslingerd waren.

Ondertussen deed comedian Michael Van Peel in De Morgen van 21 juni de oproep de Oostendse taxichauffeur Imdiaz Hussain “royaal te befooien” (link hier). U weet aan welke outfit u de man – in geval van recidive – herkent. Wie weet, wordt het een taxi-trend: hoe origineler het pak, hoe hoger de fooi. Dan wordt het voor iedereen leuk.

OOK WK-GAS IN GENT

Vermits er nog steeds geen GAS genoeg is en administraties zich vervelen, vaardigde Gent op straffe van GAS een gemeentelijke meldingsplicht uit voor horeca uitbaters die hun klanten WK-voetbal op televisie aanboden van 1 mei tot 14 juli. Blijkbaar wordt dat op basis van de omzendbrief Milquet van 8 april als een risico-activiteit aanzien.

Voor andere sportreportages geldt de verordening van 28 april niet en voor een aflevering van ‘Thuis’ evenmin. Maar het is toch bang afwachten voor de Tour...

Een politiewoordvoerder (niettegenstaande het arrest van de Raad van State van 23 mei jl. - link hier - nog niet opnieuw De Flik, Steven De Smet) stelde ondertussen gerust met de traditionele dooddoener als het over GAS gaat: “het is niet de bedoeling een heksenjacht te openen” (link naar Knack van 17 juni hier).

Half juni had de Gentse politie wel al 57 keer gescoord. Met GAS, welteverstaan.

GEEN GAS IN GENK

Geen GAS, maar wel een aangetekende brief met aanmaning op straffe van politieboete voor één distel op een werfzone (link naar Knack van 11 juni hier). De eigenares van het pand in aanbouw kreeg tot 20 juni de tijd om de gesignaleerde distel zelf te zoeken en eigenhandig te verwijderen

Omtrent dat bureaucratisch machtsvertoon – vermoedelijk naar aanleiding van een burenruzie – geïnterpelleerd, hield de Genkse burgemeester voor het “het probleem” lag bij een Koninklijk Besluit: weer die dura lex dus.

Dat blijkt maar half waar. Alhoewel de distelwetgeving teruggaat tot 1887 is er een probleem met het actuele uitvoeringsbesluit van 19 november 1987 – net een eeuw later. De staatshervorming van 1980 kende immers aan de gewesten de bevoegdheid toe inzake natuurbescherming, waaronder ook de bestrijding van schadelijke plantensoorten valt. Het toenmalig Arbitragehof stelde al in haar arrest 1/89 een bevoegdheidsoverschrijding vast inzake een gelijkaardige federale wetgeving omtrent schadelijke diersoorten.

Het gloednieuwe Vlaamse parlement weet dus direct wat te doen. Oef !