Op deze blogpagina vindt u het laatste hoofdstuk van m’n openingscollege politicologie in de faculteit rechten op 15 2 2017 op uitnodiging van professor Carl Devos en enkele van de slides: wat met het vermoeden van onschuld ?

Maar daarna serveer ik u nog een verrassende epiloog.

In het vorige deel sloot ik af met de waarschuwing van Montesquieu: “La corruption de chaque gouvernement commence presque toujours par celle des principes”.

*   *   *

Wellicht het heiligste principe is dat van het vermoeden van onschuld door de Romeinse keizer Julianus pittig verwoord bij een proces tegen een ambtenaar uit Narbonne, verdacht van corruptie.

De aanklager raakte radeloos over de ontkenningen van de verdachte en riep de hulp in van de keizer die het proces voorzat: “Caesar, als het volstaat om te ontkennen, waar zullen er nu nog schuldigen gevonden worden ?”

Waarop Julianus kalm antwoordde: “Maar als het volstaat te beschuldigen, waar zullen er nog onschuldigen overblijven ?”

Opdat het voor iédereen duidelijk zou zijn zal ik het voor één keer in het Latijn zeggen: “Ecquis, innocens esse poterit si accusasse sufficiet ?”

Het hellend vlak waarop we dat basisprincipe van Julianus verlaten is duidelijk met de ‘zwembadverdachte’ van staatsecretaris Francken, het binnenvallen zonder huiszoekingsbevel bij mensen zonder papieren,

en het uitwijzen van niet-veroordeelde terreurverdachten.

Wat Theo Francken op 23 januari 2017 als ‘primeur’ aankondigde was het niet, of nauwelijks en wat donderdag 9 februari 2017 gestemd raakte kan wel eens zuur opbreken.

*   *   *

In 2010 wist België geen blijf met de (ook in hoger beroep) terreurveroordeelde Mohamed Saber die zijn straf volledig had uitgezeten, maar net omwille van zijn veroordeling als medeplichtige aan Al Qaida, niet naar Irak uitgewezen wou worden wegens het risico op wraak en foltering, mogelijks een nieuw proces en de doodstraf aldaar.

*   *   *

Op 20 september 2010 liet de toenmalige volksvertegenwoordiger Theo Francken noteren dat België de man moest uitzetten: “als daar juridische gevolgen aan vasthangen, moeten we er maar bij nemen” (hier link naar De Standaard)

*   *   *

Op 24 november 2010 drong Theo Francken aan bij de voorgaande staatsecretaris voor Asiel en Migratie, toen nog Melchior Wathelet op een gedwongen terugkeer van Saber.

Toen de staatsecretaris in de Kamercommissie op het punt stond te preciseren hoe mensen concreet gedwongen worden om in het vliegtuig te stappen, onderbrak Theo Francken hem met de woorden “Dat laat ik over aan mijn fantasie”.

*   *   *

Na de fantasie van Francken, de juridische realiteit: Mohamed Saber werd naar Irak overgevlogen en in strijd met de berichtgeving toen (DS 10 11 2010) en later, gebeurde dat wél gedwongen.

Het bewijs daarvan is niets minder dan het arrest van het EHRM van 31 januari 2012 dat België daarvoor veroordeelt.

Misschien wil u wel vernemen hoe dat dan verder afliep ?

Dat is iets voor de epiloog in de volgende Law Blog (link hier).

Voorlopig laat ik dat over aan uw fantasie.

‘De kracht van rechtvaardigheid’ is m’n nieuwste boek, op 30 november 2016 verschenen bij Uitgeverij EPO (293 p. €20) en verkrijgbaar in alle boekhandels evenals via BOL.com

Lees ook m’n justitie-overzicht 2016 hier via Knack.be.