SORRY, SOLD OUT !

Decennia geleden schreef Godfried Bomans al dat ‘waar iemand ook staat, men steeds op iemands tenen trapt’. Die wijsheid is ook van toepassing op Jan Nolf. Een paar jaar geleden noemde het Europees Netwerk Hoge Raden van Justitie Vlaanderens bekendste erevrederechter zelfs een ‘gevaar voor justitie’.

De hemelbestormer vierde zijn zeventigste verjaardag. Hij deed dat onder andere met een essaybundel waarvoor veel schoon volk werd opgetrommeld: academici als Paul Verhaeghe, politici als Benjamin Dalle en Vincent Van Quickenborne en uiteraard ook mensen uit ‘zijn’ justitie. Ze zorgden voor een boek als een caleidoscoop: alle essays, of hun invalshoek nu juridisch, criminologisch, wijsgerig, journalistiek of ethisch is, belichten samen het ge(multi-)mediatiseerde fenomeen Justitie.

Geen klassiek ‘Liber Amicorum’ !

Bart Nelissen en erevrederechter Jan Nolf maakten reeds een decennium geleden kennis, gelet op Barts grote  interesse (zowel academisch, beroepsmatig als journalistiek) in het wel en wee van de Justitie, en vooral van de mensen die er zetelen. Een boek wijden aan deze opmerkelijke gewezen vrederechter lag voor Bart dan ook voor de hand.

Jan Nolf heeft een absolute allergie aan vleierij. Het mocht dan ook geen klassiek 'vriendenboek' worden. Dat was dan ook niet echt een probleem. De blijkbaar soms controversiële (multi-)mediatieke aanwezigheid van de gewezen vrederechter, laat immers weinigen onberoerd. 

In dit ‘Festschrift’ staan dus ook critici stil bij de ongewone levensloop van deze gewezen vrederechter. Zo werd hij tot afgrijzen van nogal wat lokale notabelen "politiek benoemd" door liberaal-vrijzinnig-joodse minister Jean Gol in het "oerkatholieke" Roeselare, maar bij zijn afscheid erg welwillend geïnterviewd door nota bene het tijdschrift ‘Kerk en Leven’.

De (nog niet) “gebundelde” Tweets  van ere-vrederechter Nolf spreken ondertussen een decennium lang al boekdelen over zijn vrijmoedige aard: volgens de enen een crypto-communist, volgens de anderen een donkerblauwe liberaal - zoals het (linkse) Brugse stadsmagazine ‘Kan’t?‘ (nr 2/19) al in april 1985 titelde: “Een Nolf in schapenvacht”…

Snel werd ook mede-parrhèsiast Philip Vanstapel, advocaat aan de Leuvense balie, betrokken in het project.

Samen verzamelden ze een bont pallet aan Belgische en Nederlandse auteurs, gaande van

- politici (Vincent Van Quickenborne, Benjamin Dalle, John Crombez),

- professoren (Tom Decorte, Alain-Laurent Verbeke, Ivo Aertsen, Dirk Voorhoof, Frank van Dun, Randall Lesaffer, Eric Lancksweerdt, Paul Verhaeghe)

- academici (Ann-Katrien Oimann, Matthias Luijks, Grietje Van Buggenhout, Willem Possemiers)

- advocaten (Raf Jespers, Hugo Lamon, en Omar Souidi)

- (parket)magistraten (Diane Reynders, Frederic Blockx, Pierre Lefranc, Manuela Cadelli, Sietkse Dijkstra, Ria Mortier)

- tot journalisten (Pol Deltour van de VVJ, Paul Ruijs, Gust Verwerft),

- comedians (jurist Bert Kruismans)

- en filmregisseurs (Erik Lamens).

U zal ver moeten zoeken in ons Nederlands taalgebied om een juridisch werk te vinden dat zowel PVDA-ers (advocaat Raf Jespers) als libertariërs (prof. em. Frank van Dun) aan het woord laat.

Het werd dus een werk dat praktische relevantie verbindt met academische diepgang en de nodige maatschappijkritiek én humor.

Mede-auteur en advocaat Philip Vanstapel sloot af met een waarschuwende wenk naar de sterfelijkheid: ‘No One Lives Forever’, het anagram van NOLF.

Die laatste heeft dat héél goed begrepen…!

Redactie:

Bart Nelissen

Bart Nelissen studeerde o.a. rechten en wijsbegeerte en was van 2011 tot 2021 verbonden aan het Leuvense Centre for Public Law. Sinds 2022 is hij docent aan de Erasmus School of Law.

Philip Vanstapel

Philip Vanstapel is sinds 2016 actief aan de balie en sedert 2018 praktijkassistent rechtsvergelijking (KU Leuven)

Met veel dank aan de niet aflatende inspiratie en steun van Thomas Blommaert, uitgever bij Uitgeverij EPO !

Rechtstreeks

te bestellen

bij Uitgeverij EPO

via deze link

(klik hier!)