over klant- en personeels - vriendelijkheid bij de volgende verkiezingen...

In de aanloop van 13 juni waren ze  niet uit de actualiteit weg te branden: al wie opgeroepen werd om in quasi - gevangenistermen “te gaan zitten” in de vroege zondagochtend van 13 juni, of daarna de bijhorende streepjes te tellen.

Allen kwamen ze in beeld: de malcontenten waren het spuugzat, de BHV-weigeraars spiegelden zich aan Ghandi, de fraudeurs bepleitten onschuld, en de vrijwilligers ... waren enthousiast. Al wie het dan toch maar deed, droeg onbewust bij tot de beperking van ons begrotingstekort, want de kostprijs van (niet altijd flitsende) geautomatiseerde stemmingen is een veelvoud van het saaie handwerk. Dan heb ik het nog niet over heel wat meer technische én fundamenkele bezwaren, zoals je kunt lezen op diverse blogs in de trend van “why stemcomputers are evil” .

Ik heb in die paar weken tientallen “slachtoffers” aan de lijn gehad, en voel me nu een beetje als met een kater van verkiezingsbeloftes: dat de volgende verkiezingen klantvriendelijker zullen georganiseerd worden. Eindelijk.

Niet dat het van mij afhangt, daar niet van. Maar ik heb het velen beloofd omdat ik het eigenlijk vaak innig met hen eens raakte: zo kan het niet verder.

Mag ik er drie categorieën uit pikken:

De abonnees.

Alle “oudstrijders” heb ik deze éne keer nog over de streep getrokken met een plaatsvervangende versie van de Omzendbrief De Padt. Mits zijn “tweebeurtenkaart” wel met wat meer realiteitszin te verdubbelen, en dan maar aan de hand van een ouwerwetse papieren map nu eindelijk te organiseren wat geen enkele overheidsdienst presteerde: wie bewijst vier keer gezeteld te hebben, tijdig voor 14 10 2012 te schrappen uit de favorietenlijst van het Rijksregister.

Een computer of zelfs maar een up to date adressenbestand krijgt de vrederechter daarvoor niet tot in het najaar 2012, en eigenlijk heeft hij/zij wel een andere job dan die van kantonvoorzitter en de 78€ die daar voor weken werk bij hoort.

Maar afspraken zijn afspraken, zelfs in verkiezingstijd. Democratie is te waardevol, om er een bron van ergernis van te maken. Een efficiënte overheid kan dit spelenderwijs oplossen aan een belachelijke kostprijs. Wie weet dat dit niet ‘levenslang’ is, zal ook meer gemotiveerd zijn, en beter werken.

Aan politici die kunnen tellen: over heel het land zo’n 100.000 mopperende zitters en tellers (DM 25.05.2010), dat is een boel volk, en reken heel hun familie er maar zuurtjes bovenop.

De gezinnen.

De computergestuurde selectie geeft uiteraard niet aan of iemand zwanger is, maar op dit punt verraden dokters zonder schroom de mooiste kant van hun beroepsgeheim. Het vredegerecht leek plots wel de wachtkamer van een gynaecoloog.

Wat niet zomaar te attesteren valt is hoe je het - des te meer in de vele eenouder-gezinnen - met het kleine grut bereddert. Vaderdag, ja, maar moeder is opgeroepen, en het kind kent z’n vader niet, of wil er niet meer naartoe. Waar beide ouders werken heeft dan één ouder “de nacht gedaan”: zo blijkt dan eens steekproefsgewijze hoe arbeid- intens week-enden wel zijn voor wie budgettair het einde van de maand wil halen.

Bij de grootouders ? Nee hoor, want de Benidorm-bastards staan er op hun stem zelf uit te brengen: bij volmacht zou hun jonge volkje wel eens te zuinig kunnen omgaan met het programmapunt ‘brugpensioen’.

Dus een tweede voorstel van het gezond verstand: gemeenten schakelen nu toch al zondagswerk in voor heel wat diensten in functie van de verkiezingen (onthaal, bevolking, materiaal...), en kunnen daar best kinderopvang bijnemen voor wie opgeroepen wordt en kindlief niet geparkeerd raakt. Uiteraard gratis, want het gaat over ouders die een zachte versie van democratische dwangarbeid presteren.

En dan tot slot, die niet zo zeldzame enthousiastelingen, die we nu al kunnen rekruteren, want ze bestaan, die vrolijke burgers.

Eéntje ervan zal me m’n hele leven lang bijzonder bij blijven: die met het hoofddoek.

Het was uit pure bezorgdheid dat het me ... ja laat ons zeggen “gesignaleerd” was. Een dame was haar ontvangstbevestiging persoonlijk komen afgeven. Er was geen enkel probleem: ze zou er op 13 juni stipt om 7uur 30 zijn. Ze was heel vriendelijk, edoch, zij droeg een hoofddoek. Het nadenken toch wel waard, want het gaat niet om een kiezer, maar een bijzitter, die dus je stembrief controleert, of van wie je je identiteitskaart terugkrijgt. Stof genoeg erover opgewaaid in stad - en schoolreglementen, tot tijdens de Europese verkiezingen 2009 toe: Charles Piqué was toen not amused.

Volgens het laatste vonnis dat net daarover de pers haalde, kan een hoofddoek vallen onder de “dress code”, en dit vond ik dan ook een bruikbaar criterium: geen burka’s of bikini’s, maar wat is er in Gods naam tegen een pet of een sjaaltje - al is het er geen van Armani  ?

Mijn interne ‘groene licht’ (inderdaad ook het kleur van de Islam ?), buiten elk weten van betrokkene om, heb ik gekoppeld aan een knipperlicht: politie - aanwezigheid binnen gezichtsafstand van dit stembureau, met het telefonisch akkoord van de voorzitter ervan, om hommeles te voorkomen.

En toen dat alles afgesproken was, gebeurde het: ik vergiste me bij het volgende telefoonnummer, en kreeg de dame met het hoofddoek aan de lijn. Hoe ik dat zonder videofoon wist ? Ik had m’n naam en functie opgegeven, en kreeg de tijd niet meer om te melden dat ik het verkeerde nummer ingetikt had. Ze had een licht accent, maar een laaiend enthousiasme: “Ja, ja, iek geb het al gezegd, iek ga komen, Jaja, iek ga komen !”. Ik stelde me haar voor: opspringend van ongeduld, dansend van vreugde, fier om “verkozen” te zijn. Na weken van woedende telefoons, razende mails, en brieven vol uitroeptekens, rilde ik van ontroering.

Die morgen van 13 juni, heb ik de politie in dat bureau wandelen gestuurd, want ze was plaatsvervangend opgeroepen, en niet nodig gebleken. Ondertussen werd wel in een ander bureau een bijzitter het mikpunt van ergernis.

Dit andere hoofddoek was me niet “gesignaleerd”, want ze had haar akkoord met de post opgestuurd: wij hebben geen Reichsregister met in de marge ervan symbolen als hoofddoeken of gele sterren.

Die avond laat, verzaakte de getuige van het Vlaams Belang in mijn Kantonhoofdbureau aan zijn klacht-wegens-hoofddoek, omdat zijn kiezer in het PV van dat stembureau ook geen klacht geformuleerd had, en inderdaad alleen maar wat kabaal gemaakt.

Derde voorstel: dat ze op op 14 oktober 2012 vreedzaam samen zetelen.

Wat u vast niet gemist hebt - Ce que vous n’avez certainement pas râté - You didn’t miss this one did you ?

12.09.2010 Damage control (Simple Justice, NY Criminal Defense Blog)

10 10 2010 Qui jugera les crimes du franquisme ? (Blog ‘Esprit de Justice’ de I. Tallec)

A quote a day, keeps the doctor away ;-)

“De tendens blijkt te zijn dat mensen steeds minder verantwoordelijkheid opnemen in het publieke domein”

Rudi Rotthier in De Morgen, De Gedachte van 28 05 2010, voor de volledige tekst, klik hier

Over het wel en wee van de organisatie van de wetgevende verkiezingen 2010 in het vredegerecht Roeselare:

1. -klik hier voor deze webpagina van het vredegerecht Roeselare
   

2. -klik hier voor het You Tube filmpje van 13 06 2010 over de organisatie van de verkiezingen in het kieskanton Roeselare