Vrederechter van 1987 tot 2011, zette ik me vanaf de eerste wetgeving van 1991, dus ruim 20 jaar lang in voor onze kwetsbare medeburgers.

De neerslag daarvan vond u in mijn eerste boek ‘Kwetsbaren in het recht’, in 2012 uitgegeven door UGA (thans INNI Publishers)

In 2014 verscheen mijn cahier (94 blz, €20 bij UGA, thans INNI publishers) over de nieuwe wet op de bewindvoering. In hetzelfde jaar verscheen mijn juridisch handboek (411 blz, €60). In 2015 verscheen het cahier ook  in het Frans.

Om zowel niet-juristen als juristen te helpen zich in te leven in dit volkomen nieuwe kader werd in het cahier geopteerd voor een ongewone structuur: niet die van een handboek dat de hoofdstukken van de wet volgt, maar een menu.
Dat stemt immers overeen met de filosofie van de wet: rechtsbescherming à la carte. In de nieuwe bewindvoering kan gekozen worden tussen de ‘light’ versie van het voorgerecht en de ‘full option’ met het hoofdgerecht. Het cahier toont hoe u op voorhand kan ‘reserveren’ en het menu zelf bepalen. U wordt ook gewaarschuwd voor de rekening en de koppijn achteraf...

Dat alles vindt u juridisch verder uitgewerkt in het handboek.

WAT BEDOELDE DE NIEUWE WET VAN 17 MAART 2013 VOOR DE NIEUWE BEWINDVOERING  ?

Het was hoog tijd voor meer aangepaste juridische zorg voor bv. demente patiënten en al wie omwille van een gezondheidsprobleem de eigen belangen zelf niet meer voldoende kon beredderen

Sinds 1991 bestonden daarvoor vier verschillende wettelijke regelingen naast elkaar, met alle complicaties van dien.

De wet van 2013 introduceerde een eenheidsstatuut dat daarenboven ook strookt met de menselijke waardigheid. Niet alleen de financiële belangen van de beschermde persoon moeten gerespecteerd worden, maar ook zijn ‘persoon’ zelf, met alles wat daarbij hoort aan beslissingen over verblijf en patiëntenrechten. Daarbij moet uitgegaan worden van de bekwaamheid van de persoon met een handicap, en diens integratie in de samenleving. Bijgevolg moet iedere ‘bescherming’ beperkt worden tot wat subsidiair noodzakelijk is, en proportioneel toegepast in de mate als nodig.

Dat is een mensenrechtelijke verplichting, ook ingevolge internationale verdragen.

De wet heb ik dan met een knipoog ook altijd ‘de grote sprong voorwaarts’ genoemd, want zij vergt meer dan ooit vooral van de juridische actoren een mentaliteitswijziging.

Daarover schrijft professor Tim Wuyts, destijds ‘penhouder’ van de nieuwe wet en thans ook adviseur van minister van Justitie Koen Geens: “De wetgever “had in het bijzonder tot doel de drempel voor de familiale bewindvoerders te verlagen, de aanstelling van een vertrouwenspersoon te stimuleren, de bescherming van de persoon slechts in uitzonderlijke omstandigheden mogelijk te maken en de bijstand als gemeenrechtelijk regime op te leggen. Ook op dit punt rijst er kritiek. De noodzakelijke mentaliteitswijziging bij de diverse actoren betrokken bij het bewind zou in heel gevallen nog achterwege blijven. De nieuwe wet zou in sommige gevallen zelfs een achteruitgang in de praktijk betekenen. Dergelijke praktijken zijn uiteraard verwerpelijk en moeten worden bestreden met de gangbare rechtsmiddelen” (Tim Wuyts, ‘Een jaar toepassing van het eengemaakte beschermingsstatuut. Een tussentijdse evaluatie en aanbevelingen tot bijsturing waar nodig.’, Rechtskroniek voor de Vrede- en Politierechters 2015, Die Keure, Brugge, 222, 31 nr 53).

TERUG NAAR HET HOOFDMENU BEWINDVOERING : klik hier.